วันอาทิตย์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2555

You've made my day



ตั้งแต่เกิดมา หนูทำให้ทุกวันของคุณแม่ขมมี่บนโลกน้อยๆ ใบนี้ มีความหมายม๊ากกก (กรุณาอ่านเสียงสูงตาม) หนูวีระกรรมเยอะมาก มากมายจนนับไม่ถ้วน รู้มั๊ยแม่เลี้ยงหนู แม่เหนื่อยสุดๆ แต่แม่ไม่เคยจดจำ เพราะความน่ารักของลูกทดแทนทุกสิ่ง วันนี้หนู 4 ขวบ แล้วนะ สุขสัตน์วันเกิดนะจ๊ะลูก

วันเสาร์ที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เสื้อคอกระเช้า ภาษาบ้านเราเขาเรียกเสื้อหมากกะแหล่ง


เสร็จซะที เสื้อที่ตั้งใจว่าจะตัดใส่นอน ใส่เล่นอยู่บ้าน เป็นเสื้อที่ตัดใส่เองตัวที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้แล้ว แต่ตัวนี้ตั้งใจตัดเลียนแบบเสื้อใส่เล่นอยู่บ้านที่ใส่มานานเกิน 6 ปี ใส่มาตั้งแต่ลูกชายยังอยู่ในท้อง ใส่บ่อยมาก จนลูกไม้ที่คอเสื้อมันแหว่งมันวิ่น อีกไม่นาน ตัวเสื้อก็คงจะขาดไปตามกาลเวลา ก่อนที่มันจะขาดไปเสียก่อน เราต้องก็อปแบบเอาไว้ ขมมี่ชอบคอที่คว้านกำลังดี ตัวเสื้อด้านข้างก็กว้าง ใส่สบาย ยกแขนแล้วไม่โป๊เห็นไปถึงไหนๆ


 

 
ที่จริง เสื้อต้นแบบค่อนข้างยาว แต่ผ้าเราไม่พอ ส่วนใหญ่จะซื้อมาชิ้นละเมตรเท่านั้น น่าจะต้องใช้ผ้าประมาณ 1.5 เมตรถึงจะพอดี ถึงผ้าจะไม่พอก็ไม่เป็นไร จัดการเย็บแบบตัดต่อด้านหลังก็ได้ ใส่เล่นอยู่บ้านก็ไม่มีใครเห็นนี่นา แค่กังวลอยู่ว่าตะเข็บด้านหลังจะทำให้ไม่สบายตัว ยังไงก็ลองดู ถ้าตัวนี้ใส่แล้วไม่เวิร์ค ตัวต่อไปแก้ไขได้นี่นา ตัดเสร็จก็ต้องรีบอวด แท แด๊


รอบตัวกว้างใส่สบายไม่อึดอัด


ให้เห็นลวดลายผ้าใกล้ๆ แถมเห็นจุดต่อผ้าด้านหลังด้วย


ยังไม่ได้ซักเลย ขอลองซะหน่อย

อย่างนี้เขาเรียกว่า Fin ใช่มะคะ

วันเสาร์ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ออกไปท่องจักรวาล

หลายวันที่ผ่านมา ขมมี่ห่างหายจาก my planet ซะนาน ออกไปท่องจักรวาลมาค่ะ บ้างก็ไปเยือนดินแดนของคนรักผ้า บ้างก็ไปโคจรรอบๆ บ้าน แต่วันก่อนออกจากวงโคจรไปไกลหน่อย เนื้อยเหนื่อย คนเมืองกรุงนี่เก่งเนอะ ฝ่าการจราจรแสนหนึบหนับ ขึ้นรถ ลงเรือ เดี๋ยวลอยฟ้า เดี๋ยวมุดดิน เพื่อให้ถึงที่หมายให้ไวที่สุด ขมมี่เคยอยู่แต่แถวชานเมืองเสียจนชิน นานๆ จะเข้าเมืองที กลับถึงบ้านสลบไสลกันเลยทีเดียว

ขมมี่ไปพาหุรัดที่ไร มีเหรอจะกลับบ้านมือเปล่า ได้ของติดไม้ติดมือกลับบ้านเกินตั้งใจอยู่เสมอ ครั้งล่าสุดนี้ได้ผ้าสำหรับทำผ้าคลุมโซฟาผืนใหม่ ผ้าตัดเสื้อลูก อุปกรณ์ตกแต่งงานฝีมืออีกจำนวนนึง (เอาไว้ประกอบเป็นชิ้นงานเสร็จแล้วจะเอามาให้ชมนะคะ) ใจยังอยากได้ผ้าอีกหลายชิ้น แต่ที่ซื้อมาเต็มตู้ไปหมด ยังไม่ได้ลงมือตัดซะที นอกจากผ้าแล้วยังได้ผ้าปูโต๊ะโครเชต์ถัก ผืนละ 50 บาท คนขายยังได้กำไร แล้วคนถักจะได้กี่ตังค์คะเนี่ย


นี่ไงผ้าปูถักโครเชต์ ถักได้นะ แต่ขี้เกียจ :P


มุมนี้พอดูได้ ถัดไปอีกนิด รกมากค่ะ เหะๆ

ส่วนอีกวันไปโคจรแถวบ้าน อยากได้ดอกไม้มาประดับแจกัน ได้ดอกไม้แล้วยังได้เพื่อนใหม่มาตัวนึง เค้าน่ารักดี เอามามองหน้ากันตอนนั่งเย็บผ้า ของรอบตัวน่ารักๆ ทำให้การอยู่บ้านน้อยๆ หลังนี้ น่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ ความสงบในการอยู่บ้าน ทำให้การออกไปท่องจักรวาลเป็นเรื่องตัดสินใจยากขึ้นมาเลยทีเดียว