ปลื้มจัง

เปิดดู Facebook วันนี้ เจอข้อความจากลูกค้า (แฟนเพื่อน) ที่เพิ่งได้รับกระเป๋ากล้องเมื่อวาน เข้ามาบอกว่าชอบกระเป๋ามาก ส่งของไปให้หลายวันแล้วเห็นเงียบหายไป แอบคิดในใจสงสัยคงไม่ชอบกระเป๋าละมั๊ง ไม่เห็นเพื่อนพูดถึงเลย เพื่อนโทรมาขอบคุณและบอกว่าของเพิ่งถึง บ้านน้องเขาอยู่ไกล เจ้าของกระเป๋าชอบมาก โดยเฉพาะกระเป๋าใบเดียวในโลกที่มีชื่อเค้าปักอยู่บนนั่น น้องเขาว่า มีเพื่อนเข้ามาเมนท์มากมาย เลยแนะนำเพื่อนๆ ให้รู้จัก CraftCafe' ไปแล้ว ก็เลยตอบน้องเขาไปว่า ใช้บ่อยๆ นะคะ
ถ้าคนรับชอบ คนให้ก็ดีใจ คนทำก็แอบปลื้มไปด้วย ^ ^

Mini Rabbit

โจทย์ครั้งนี้มีอยู่ว่า เพื่อนดาวอยากได้กระเป๋าห้อยคอสำหรับหลานสาวตัวน้อยๆ วัย 2 ขวบครึ่ง เปิดดูตัวอย่างจากหนังสืองานฝีมือที่มีอยู่ก็ยังไม่ถูกใจคนทำ งั้นต้องคิดเองเสียแล้วสิเรา  ยังสองจิตสองใจระหว่างกระต่ายกับหมีน้อย ทำอะไรดี แต่กระเป๋าหมีทำไปเยอะแล้ว ลองกระต่ายมั่งดีกว่า น่าจะเหมาะกับเด็กหญิง

งานนี้ต้องรีบทำห้ามโอ้เอ้ เพราะรู้สึกผิดเล็กน้อยที่แอบลัดคิวเพื่อนดาวไปทำกระเป๋าให้พ่อหนุ่มใจร้อน ดาวบอกไม่รีบ แต่เสร็จแล้วขอด่วน เอ๊ะ ยังไงกันเนี่ย ในที่สุดก็เสร็จแล้วจ้า

แอบนอกใจงานผ้า

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่มีอารมณเบื่องานผ้า หลังจากตะลุยเย็บกระเป๋าตามออร์เดอร์เพื่อนฝูง ที่อยากสั่งกระเป๋ากล้องอเนกประสงค์ไปกำนัลแก่แฟนสาว ต้องรีบทำงานตามใบสั่งสุดใจ เพราะอยากให้เพื่อนเป็นฝั่งเป็นฝากะเขาซะที

พอเสร็จกระเป๋าใบนี้ มันหมดเรี่ยวแรง และไม่อยากแม้แต่จะแตะต้องผ้าอีกเลย จนต้องไปใช้แรงปลูกผักทำสวนอยู่วันนึง เล่าให้เพื่อนฟัง มันบอกว่าเป็นเหมือนก๊าน ถ้าไม่มีอารณ์ก็จะไม่อยากทำอะไรเลย เออ..ก็มีคนเป็นแบบเราเหมือนกันแฮะ สำหรับคนอื่นอาจจะเรียกอารมณ์ศิลปิน แต่สำหรับขมมี่สงสัยองค์จะออกจากร่าง ช่วงเย็บกระเป๋าก็ตะบี้ตะบันเย็บๆๆ อยากให้เสร็จไวไว แต่พอส่งของไปให้คุณลูกค้าแล้ว ไม่อยากนึกถึงเข็มเย็บผ้าอีกเลย

วันนี้นึกถึงที่คาดผมอันโปรด ทำจากไหมพรม มีดอกไม้แปะอยู่ด้านข้าง เมื่อไม่นานมานี้ลูกชายทำหัก แอบทำตาเขียวใสไปทีนึง รู้มั๊ยอะตอม อันนี้แม่ชอบ เอามานั่งพินิจพิจารณา เอ๊ะแบบนี้ไม่เห็นจะยากเลย เราน่าจะทำได้สิ เลยไปคุ้ยหาไหมพรม ไม้นิตติ้งที่อยู่ในกรุ แล้วก็ที่คาดผมเส้นเล็กมา 1 อัน ใช้เวลาถัก 1 วัน ตามเวลาราชการ (หลังเลิกเรียนลูกกลับมา หมดสิทธิ์ อย่าแม้แต่จะคิด ต้องวางมือจากทุกสิ่ง) เสร็จแล้ว แต่น แตน แต๊น

น่ารักเนอะ อิอิ

ขอวางมือจากเข็ม มาจับจอบจับเสียมซักวัน

ลุกขึ้นมาจับจอบจับเสียม อันเนื่องมาจากลูกสาวชอบกินผักโขมมาก โดยเฉพาะผักโขมที่คุณแม่ปลูกเองหนูจะกินได้กินดี ไม่ต้องคอยคะยั้นคะยอให้อ้าปากทานข้าว เพราะอย่างงี้ ถึงคุณแม่จะเหนื่อยแค่ไหนก็ยอม ลงแรงปลูกผักไว้กินเอง ปลอดสารชัวร์แน่นอน

                                                   ตัวการสำคัญ

ขมมี่เคยปลูกผักโขมให้หนูลินตาหลายครั้งแล้วล่ะ แต่ช่วงนี้ฝนดันตกบ่อยและแรงมาก เมล็ดผักโขมที่โรยไป หายเรียบ บางครั้งเพิ่งจะแตกใบอ่อนมาสองใบ ฝนเทลงมาจั๊กๆ หมด หมดกัน คราวนี้ลูกสาวทวงอีกแล้วว่า "เมื่อไหร่คุณแม่ขมมี่จะปลูกผักใบเขียวให้หนูกินอีก คุณแม่รู้มั๊ยหนูชอบมาก" โอ้ แม่รู้แล้วจ้ะลูก จะจัดให้ตามคำขอโดยด่วนค่า

ว่าแล้วก็ออกรถไปซื้ออิฐบล็อก ที่ร้านวัสดุก่อสร้าง ก่อนหน้านี้เคยรู้มาว่า อิฐแดง หน้าตาคล้ายเลโก้แบบนี้ ราคาก้อนละ 18 บาท ถามคนขายหน้าร้าน เธอบอกว่าก้อนละ 20 อะไรกัน ขึ้นราคาแบบฉับพลัน พอบอกว่าเคยซื้อ 18 เธอก็บอก 18 ก็ได้ อ๊ะ ยังไง ตกลงราคาได้ เธอบอกของมีเท่าที่เห็น ประเมินจากสายตาคร่าวๆ น่าจะประมาณสิบกว่าก้อน แล้วจะพอมั๊ยเนี่ย แถมวางอยู่หน้าร้านจนตะไคร่ขึ้นเขียว จัดแจงต่อราคา ถ้าให้ก็เอา คนขายหายไปพักใหญ่ กลับมาพร้อมคำตอบว่าไม่ได้ ลดให้ได้บาทเดียว งั้นก็ไม่เอา ปล่อยให้มันเขียวคาหน้าร้านต่อไปละกัน...ชิส์  เธอบอก งั้นรอเดี๋ยว จะไปถามให้ใหม่ กลับมาคราวนี้ โอเค 21 ก้อน 300 บาทถ้วน (ตกก้อนละประมาณ 15 บาท) ขนขึ้นรถให้ไวเลย

ด่านต่อไปซื้อแกลบสด (เปลือกข้าวสารสีเหลืองที่ยังไม่ได้เผา) มาใช้คลุกผสมกับดิน เพราะดินถุงๆ ที่เราซื้อมาไม่มีความร่วนซุย ปลูกผักไปซักพักดินจะจับตัวแน่นเป็นแผ่นกระดาน แข็งโป๊ก ต้องหมั่นมาพรวนบ่อยๆ ถ้าใส่แกลบด้วย รากต้นไม้จะชอนไชได้ดีกว่า คิดว่างั้นนะจ๊ะ

ของพร้อม เริ่มลงมือกันเลย เริ่มจากปรับพื้นที่ ขอแทรกนี๊ดนึงนะคะ สำหรับใครที่สงสัย มีที่ให้ปลูกแล้วทำไมต้องทำแปลงอีก ก็เพราะว่าดินที่พื้นที่บริเวณนี้ เป็นดินเหนียวสำหรับถมที่ ปลูกต้นอะไรก็ไม่ได้เลยค่ะ เคยปลูกมะละกอมาแล้ว 3 รอบ ปรากฏว่า พอต้นโตสูงเท่าไหล่ มันก็ตาย เพราะรากเน่า ดินอุ้มน้ำมากเกินไป ทางออกสำหรับใครที่มีปัญหาเหมือนกัน ก็ต้องใช้วิธีนี้ค่ะ ทำแปลงยกขึ้นจากพื้น จากนั้นผสมดินกับปุ๋ยคอกและแกลบ คลุกเคล้าให้เข้ากัน เตรียมดินเสร็จเทลงไปในแปลง โรยเมล็ด รดน้ำให้ชุ่ม เสร็จแล้ว เย้ (โอ้ย........ปวดหลัง)

สำเร็จเสร็จแล้ว รอวันผักงอกงาม

สวัสดีชาวโลก

ขมมี่...แม่บ้านธรรมดาๆ คนหนึ่ง รักสงบ ชอบอยู่บ้าน หลังจากส่งลูกๆ ไปโรงเรียน จะเป็นเวลาของขมมี่ในการทำงานฝีมือ ปลูกผัก ปลูกต้นไม้-ดอกไม้ไว้ชื่นชม

บ้านของขมมี่ มีสมาชิกหลากหลายวัย ตั้งแต่ 3 ขวบไปจนถึง 80  อยู่รวมกันในพื้นที่เล็กๆ 50 ตารางวา โลกของขมมี่ บางวันก็สุข บางวันก็เศร้า คละเคล้ากันไป

ขมมี่พูดน้อย แต่จะคุยไม่หยุดกับคนที่ถูกใจ ถ้าถูกใจขมมี่ก็มาหมุนไปรอบๆ Khommii Planet ด้วยกันนะคะ