วันพุธที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

วันที่ 7 ของการเป็นผู้ประสบภัย

วันที่ 7 ของการเป็นผู้ประสพภัย ยังอยู่ที่ชลบุรี พิกัดอยู่ในหมู่บ้านเงียบๆ ห่างไกลจากทะเลลิบลับ ไม่ใช่การมาพักผ่อน แต่คือการมาพักพิงอย่างแท้จริง วันแรกๆ ของการอยู่ที่นี่ เด็กๆ อยากกลับบ้านเพราะเบื่อมาก อยู่ในสถานที่ไม่คุ้นเคย ไม่มีพ่อ ไม่มีของเล่น น้องลินตายังสนุกกับการเล่นตุ๊กตาบาร์บี้ และของเล่นแบบสาวๆ ของเจ้าบ้าน แต่พอหันไปเห็นน้องอะตอม สงสารจับใจ นั่งเล่นบาร์บี้กับสาวๆ ทนได้สักพักก็ต้องขอตัวปลีกวิเวกมาดูอยู่ใกล้ๆ จนต้องขอให้พ่อพี่ตั้วลุยน้ำหอบตุ๊กตาอุลตร้าแมนกับแผ่นซีดีการ์ตูนที่บ้านมาให้ลูกซะหน่อย

มาถึงก็ยืมคอมฯพี่ซันดร้า พยายามเมลล์หาคุณพ่อ


สาวๆ หนุกหนานกับการแต่งตัวตุ๊กตา


น่าสงสารลูกชายเป็นที่สุด ไม่มีของเล่นก็ต้องทนเล่นตุ๊กตาด้วยพักนึง ในที่สุดก็ทนม่ายหวาย


ได้มาเจอพ่อแป๊บนึง ดีใจสุดๆ

ลูกสาวได้เจอพ่อ เยี่ยมคร่า

ได้ว่ายน้ำผ่อนคลาย ผู้ประสบภัยแลดูซูบไปมั๊ยคะ

ส่วนแม่ขมมี่ มาพร้อมไหมพรม 3 ใจ และเข็มโครเชต์หนึ่งด้าม ไว้ถักแก้เบื่อยามว่าง หันไปเห็นตุ๊กตาบาร์บี้ของน้องซันดร้า โป๊เปลือยทั้ง 5  ตัว จัดการถักชุดให้ซักหน่อย เด็กๆ จะได้เล่นแต่งตัวตุ๊กตากัน โปรเจคต่อไปกระเป๋าหิ้วให้สาวๆ

อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น

ระหว่างเป็นผู้ประสบภัยได้พบสัจธรรมที่มากับน้ำท่วม

เพื่อน คือ คนที่หยิบยื่นน้ำใจมาให้เรา แม้เราจะยังไม่ได้ขอความช่วยเหลือ
บ้าน แม้จะเล็ก คับแคบ อย่างกับรูหนู แต่เมื่อเราต้องจากมาไกล คิดถึงไออุ่นในรูเล็กๆ คับแคบนั้นเหลือเกิน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น