วันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

วันแห่งการเรียนรู้

วาเลนไทน์ วันแห่งความรักที่มีความหมายสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับขมมี่ จะวาเลนไทน์หรือวันไหนๆ ก็เหมือนๆ กัน เพราะบ้านเราไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันสำคัญต่างๆ ซักเท่าไหร่ ก็มีบ้างนะ ไม่ใช่จะแห้งแล้งไม่มีอะไรพิเศษเลย แต่อย่าไปคาดหวังอะไรมาก ขนาดวันเกิดตัวเองยังจำไม่ค่อยจะได้ วันครอบรอบแต่งงานเมื่อวันที่ 9 กพ.ที่ผ่านมา ครบรอบ 10 ปี พอดี นึกได้ก่อนหน้านั้นแค่วันเดียว พอบอกคุณสามี เค้าบอก 10 ปีแล้วเหรอ เราก็อืม แค่นั้น จบข่าว

แต่เมื่อวานนี้ ขมมี่ตื่นเต้นกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นตอนเย็น ขมมี่จะพาลูกๆ ไปนั่งขายเสื้อผ้าของใช้มือสองที่ตลาดนัดในหมู่บ้านนะสิ ว่าจะๆ มานาน ในที่สุดก็จัดเตรียมข้าวของไปขาย เสื่อหนึ่งผืน อาหารและน้ำดื่มของลูก ตังค์ทอน ของพร้อมแล้ว คนพร้อมแล้ว ก็ไปกันเถอะลูก

ไปถึงจัดแจงหาที่เรียบร้อย ปูเสื้อ เทของออกจากถุงยังไม่เสร็จคนมารุมกันพรึบ คุ้ยกันใหญ่ ถามราคา ต่อราคา ตั้งใจว่าจะขายทุกอย่าง 50 บาท ยังไม่ทันจะเขียนป้ายกระดาษ หันไปดูร้านข้างๆ อุแม่เจ้า เค้าขายกันสิบยี่สิบแค่นั่นเองเหรอ เอ้า ถ้างั้นเราขาย 30 ละกัน ขายไป ต่อราคากันไป ลดราคากันไป เพลินๆ หนุกดี

ระหว่างที่ขายของอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงสองคน เข้ามาเลือกดูของ คุยกับเราไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็เล่าให้ขมมี่ฟังว่า เมื่อก่อนเคยขายของตลาดนัด ตอนนี้เลิกขาย มีคนชวนไปทำงานบริษัทต่างชาติแถวพระรามเก้า งานดี เงินเดือนดี ปีนึงมีโบนัส 2 หน รับเฉพาะคนภายใน ไม่เปิดรับคนนอก ถ้าสนใจเค้าจะพาเข้าไปดูงาน ไอ้เราก็รู้ทั้งรู้ว่ามันคงเป็นพวกหลอกไปขายของ ก็ยังเจือกให้เบอร์โทรมันไป ก็มันอยากรู้นี่นาว่ามันจะมาไม้ไหน แล้ววันนี้มันก็โทรมาจริงๆ ค่า ทำคุยเนียนๆ ว่าวันนี้ไม่ไปขายของเหรอ แล้วก็บอกว่ากลางเดือนหน้าจะเปิดรับคน ขมมี่ก็ขอบคุณแล้วก็รีบตัดบทวางสายไป รอดูต่อไปนะว่า คราวหลังมันจะโทรมาอีกมั๊ย

เมื่อวานกลับถึงบ้านมานั่งนึกดู เราไม่น่าไปคุยกับเค้านานๆ เลย ถ้ามันเป็นแก๊งค์ป้ายยา ทำไงวะเนี่ย มากับลูกๆ ถ้ามันอุ้มลูกไปทำไง ทีหน้าทีหลังต้องระวังให้ดี ถือว่าครั้งนี้ประมาทอย่างยิ่ง

ขายของผ่านไป 2 ชั่วโมงฟ้าเริ่มมืด เด็กๆ ชักเริ่มงอแงอยากกลับบ้าน ได้รับน้ำใจจากพี่แผงข้างๆ จะให้ยืมหลอดไฟติดหน้าร้าน ขมมี่ขอบคุณเขาแต่ก็ต้องขอตัวกลับก่อน เพราะเด็กเริ่มไม่ไหวกันแล้ว กลับบ้านมาพร้อมกับเงิน 300 กว่าบาท โอเค ฟรึ้ง

บทเรียนครั้งนี้สอนให้รู้ว่า ทีหลังทำอะไรอย่าประมาท นึกว่าตัวเองรู้ทัน ดีนะที่เจอแบบซอร์ฟ ถ้าเจอเป็นแก๊งค์ตายแน่ตู และบทเรียนที่อยากจะบอกลูกๆ ว่า ลูกรู้ไหม เงินทองหายาก ใช้สอยอย่างประหยัดกันหน่อยนะจ๊ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น